donderdag 31 juli 2008

Blad 9


• Altijd als ik er langskom is de oude boer bezig in zijn aardappelveldje tussen het koren. Het wordt voortdurend bedreigd door onkruid en ongedierte als de coloradokever. Ik denk dat hij daar tenslotte zal sterven in zijn gevecht.


• Tegenover het aardappelveldje ligt het golfterrein, smetteloos. Daar wordt ook gevochten, om een betere handicap en een plaats in het netwerk. Naar deze sport vervoert men zich bij voorkeur per glanzende auto van een recent bouwjaar.

• Onder de grote beuk is het een vredig samenzijn van zwartbonte kippen, bruingevlekte geiten en een slapende eend. Het is zaterdagavond en het erf wordt aangeharkt door de boer met een vriendelijk bol gezicht.

• Een kilometer verder ligt het voormalig landgoed van de dichter Staring, die deze streek heeft verheven uit het moeras en tot de literatuur. Na hem een hele tijd niks en dan Bennie Jolink, hoorde ik eens -niet onjuist- beweren.

• Een grote oude man met elektrisch ondersteunde fiets wordt gebeld, zijn ringtone is een accordeonloopje. Gewichtig meldt hij nu in het centrum van Diepenheim te zijn en verspert de doorgang van de boekenmarkt.

• De boekhandelaren zijn in mineur, een hoosbui heeft hun waterschade toegebracht. Ondertussen blaast de kapel op het dorpsplein gezellige deunen. Ik waan mij ergens in Duitsland.

• In het boek over WO II treft mij de afbeelding van de zelfgemaakte damesschoenen met houten zolen. Op straat zou het klepperend geluid zich vermengen met dat van de Duitse spijkerlaarzen, volgens het onderschrift.

• In de buitenmuur van een kleurloze nieuwbouwwoning is een gevelsteen gemetseld. In het reliëf van gelig kalkzandsteen staat: UT TWENTE, de kapitalen maken het tot een statement.

• De zondag zit er op voor het VVV personeel. Uit de huisvesting -een oude stadsboerderij- worden spullen geladen in de witte stationcar door een vrouw in klederdracht. Het verleden moet blijven leven, ook al ligt het aan een modern infuus.

• Interessante stelling uit een krant: In het naoorlogse Duitsland zou het geestelijk vacuüm o.a. opgevuld zijn door moderne kunst. Niet belast door het verleden en slechts toekomstgericht. Je geest als nieuwbouwwijk, een 'Wirtschaftswunder '.

• Langs het kanaal kijkt een tienermeisje mij brutaal aan vanaf een picknicktafel. De auto staat open en heeft een Duits kenteken. Hier wordt 'Freiluft' ingeademd, een variant op de bovenstaande stelling.

woensdag 30 juli 2008

Blad 8


• Op mijn werkplek rent een roofspin heen en weer. Behalve een enkele vlieg leeft hij al maanden van mijn kruimels. Hij woont achter de laserprinter, in de sluimerstand, net als het apparaat.


• Het raam stond al dagen open vanwege de hitte. De zwaluwen besloten te gaan nestelen op de hanebalken en gingen er vast op schijten, als 'primer' voor het nest.

• Gaasvliegen, bleekgroene vliesvleugeligen, vaak met zijn tweeën suffend tegen het dakraam. Ze doen me denken aan chronisch zieken.

• Bij de doe-het-zelf winkel ging ik een nieuwe ruit halen, na een jacht op een bromvlieg. De eigenaar van de zaak vroeg of ik hem nagezeten had met een hamer.

• De hele winter zaten overal lieveheersbeestjes. Irritant, maar onaanraakbaar als symbolen van zinloos geweld.

• Kwikstaartjes slopen het rieten dak en kijken soms brutaal naar binnen, voorafgegaan door hun schaduw op het dakraam.

• De muis in doodsnood stond rechtop en weerde de kat af met zijn voorpoten. Vergeefs.

• Een spitsmuis zat met zijn bovenkaak in de val. Voorzichtig maakte ik hem los, daarop hij rende het bos in, met helse pijn en zonder hoop op kaakchirurgie.

• Na de beet van de kat was het zenuwstelsel van de muis beschadigd. Het dier bleef maar om zijn as tollen en wikkelde zichzelf vast in het gras. Dood leek het alsof hij gekruisigd was, in dezelfde houding.

• Door de vangst van moeder bleven de naakte, roze jongen achter onder de keukenkast. Ik durfde niet aan hun lot te denken.

• Het haperen van de auto blijkt veroorzaakt door muizenvraat in het luchtfilter. Rond het motorblok liggen hun keutels en de restanten van eikels. "Laat die beesten in kinderboeken blijven", verzucht ik.

• De wespennesten werden verdelgd door een morsige kerel die qua neus deed denken aan een schepping van Arcimboldo. Zijn nota was inclusief 19% BTW, voor een vluchtige handeling met een wit poeder.

• Ook de schoorsteenveger schrijft nota's en doet daarbij anekdotes over het volksdansen met landen uit Oost-Europa. Ik zie hem voor me, zwierend over de gladde vloer met een hoge zwarte hoed en een mooie zigeunerin.

• Hij was al in ruste, maar meneer Harmsen deed nog voor zijn plezier in bezems en borstels. Zijn vlotte babbel leek een cassettebandje dat ergens in zijn nette pak afgedraaid werd. Na een zeker jaar kwam hij niet meer, misschien was hij 'Uut de tied 'ekommen, net als de naam van zijn bedrijf: HAVO, te Vorden.

dinsdag 29 juli 2008

Blad 7


• Bij de niet al te florissante boerderij is een poel gegraven, vermoedelijk om de subsidie. De eigenaar zit in zijn zondagse trui op een plastic tuinstoel te kijken naar zijn aanwinst, die aangekleed is als een tuinvijver, compleet met fontein. Achter hem schijnt de avondzon boven het strak verkavelde landschap.


• Het waren weelderige bloeiende hortensia's, maar de vrouw kon niet blijven staan kijken op haar naaldhakken die wegzakten in de zachte tuingrond en haar het evenwicht deden verliezen.

• De kinderen op het partijtje zorgden voor het muzikaal behang met quatre-mains of spelen met de ellebogen. De toch al niet zo vlottende conversatie werd nog moeilijker.

• Als ranches opgeknapte voormalige boerderijen met hekken voor paarden en Porsches, wat in Bayern ongeveer hetzelfde is. Het platteland wordt een villawijk, noaberschap zal 'neighbourhood control' gaan heten.

• Verwarring van geluiden: straaljagers, onweer en zwaar agrarisch gedender. Soms ook met artillerieoefeningen, inmiddels afgeschaft door het leger. Nu de straaljagers nog.

• Ergens in deze buurt stond een lanceerinstallatie voor V1's. De hele omgeving was eens afgezet voor het opgraven van een afzwaaier, een voor Churchill bedoelde dodelijke sigaar.

• Alweer een toertocht, nu voor truckers. Chantal honkt naar Anita en die weer naar Debbie, met zware luchthoorns, een moderne fanfare.

• Op het terras zitten jonge mensen nog dikker te worden van hun snackbarmaaltijd. Achter het manshoge polyster ijsje zwelt in beeldrijm een witte wolk aan tot een onweersbui.

• Bij de oprit staat een bord met een kleurige reproductie van een abstract schilderij. Erboven de tekst 'Beeldende Keramiek' en de namen van een tweetal dames.

• De geit zit mekkerend vast met zijn horens in de afrastering. De eigenares heeft het niet gehoord, maar verzucht dat het altijd dezelfde is, die zwart-witte.

• Als we in het voorbij gaan "Goeiendag" zeggen tegen de familie aan tafel is het antwoord: "Kiek, een lugballon!" , die achter ons hing.

• De koeien in deze weide zijn ook te zien als acrylschilderij, door de boerin zelf. Ik bezie ze nu met andere ogen: hun huid is het canvas, hun poten het ezelstatief, de staart de kwast.

maandag 28 juli 2008

Blad 6


• "So, Schnauze" zeg ik tegen de zwarte hond terwijl ik voorbijfiets. "Ja, ja, 't is een Schnauzer!" zegt de eigenaar die een zware bril draagt op een eivormig hoofd met een bangige gezichtsuitdrukking.

• Het is drukkend warm, maar dat deert niet op de golfbaan. Een zwaargebouwde vrouw met zonneklep concentreert zich en slaat. "Tsssk!!", de bal lost zich op in de 'green', net als haar groene poloshirt.

• Alles is oud vandaag, de bejaarde fietsers met achteruitkijkspiegels, de veteraanmotoren, het landschap met zijn moegewerkte boerderijen, de bedorven lucht die ik inadem.

• Bij de oude witte villa staat een busje geparkeerd. Op de zijkant staat: www.deonthaasting.nl. Thuis zie ik op de website dat het een landelijke massagepraktijk is die ook cadeaubonnen hanteert: 1 uur à € 40. Misschien voor deze Vaderdag aan de bewoner geschonken?

• In de open auto stuurt de man, gecontreerd op de smalle weg, de vrouw speelt het spel mee. Zij zijn alleen op de wereld in hun donkerrode Facel Vega, maar ik herken hun voiture, terwijl ik mijn nek bijna verdraai.

• Op de speelweide in de nieuwe wijk hebben de kinderen hun dolle uurtje vòòr bedtijd. In een hoek van de weide een groep kraaien die wurmen zoekt, net zo intens maar zonder speelsheid.

• Ze voeren een huishoudelijk gesprek, de te zware in het zwart gestoken man en vrouw met fietshelmen op hun zwarte mountainbikes. Het is een zwaar contrast; de banale teksten en hun moderne sportieve outfit.

• Het onweer brengt wolken die op een ernstige brand met zware rookontwikkeling lijken. Ze hangen boven de tuintafel met lamp op zonnecellen. Die gaat aan door de verduistering, een decoratieve bolbliksem.

• in de verte onweert het zo zwaar dat de ruiten trillen. Zo moet een bombardement klinken. Ik denk aan een boze Boris Jeltsin over de NAVO-aanval op Servië: "Barbarski Bombardoj!!". Het klonk zoals ik het opschrijf.

• In mijn werkkamer hoor ik de vleermuizen achter het beschot. Ze buitelen nog rond voor de nestingang, maar de zon komt op en Nosferatu moet dan weer zijn kist in, zij ook.

zondag 27 juli 2008

Blad 5


• Mijn vader wil aan het eind van de startbaan de North American F-100 Super Sabre recht over zich heen zien komen. Ik sta er naast en voel door het lawaai mijn borstbeen trillen in zijn onvolgroeide kas.


• Eerst hoor ik het geluid van een luchtverplaatsing. Daarna de General Dynamics F-16 in zijn laagvliegroute over dit huis. Altijd in dezelfde richting en altijd dat ontzettend harde, scheurende geluid dat heel lang te horen is.

• Gedaver van groepen zware motoren, bestuurd door te dikke mensen van meer dan midelbare leeftijd. De stoet lijkt op de penguins van professor van Lupardi in Kapitein Rob, ook door de helmen met intercoms.

• Het monotoon drammende geluid van een bulkauto die veevoer pompt in een silo bij de boerderij verderop. Vooral deprimerend op maandagmiddag.

• September met zijn maïsoogst en de kneuzers die steeds stiller en sneller worden. Het bonken van de hard rijdende silagewagens in de kuilen van de zandwegen daarentegen luider.

• Gevechten tussen kraaien en roeken om een gedeelte van het bos. Dreigementen en schuttingtaal klinken over en weer in de schemering.

• Een laagvliegende Lockheed P3 Orion met diep brommende propellermotoren die de boomtoppen bijna lijken te raken. Hij lijkt op een groot en traag insect.

• De zelfde bromtoon, maar dan van een horenaar, een reuzenwesp die rondcirkelt in mijn werkruimte. Ik duik steeds weg voor het insect, want de steek schijnt niet mis te zijn.

• Het brommertje dat ik hoor hangt hoog boven mij in de lucht, een Ultra Licht Vliegtuig. Zo moet Otto Liliënthal het gewild hebben.

• Altijd rond half vijf raast onzichtbaar de motorfiets volgas voorbij. Die drang om snel thuis te komen over deze weg die juist wil onthaasten.

• Op Oudejaarsdag zie ik een stel jongeren rijden met de carbidbus op hun VW Pick-up. De hele buurt wordt onder schot genomen, zelfs deze zandweg (verboden in te rijden).

zaterdag 26 juli 2008

Blad 4


• De tanige wielrenner in het goudkleurige pak draagt een martiale snor in het gezicht van een 65plusser. Hij is al voorbij als ik de blije roep van kleinkinderen imiteer: "Opa!!"


• Een fietser komt wiebelig voorbij op de onverharde weg. Zijn gezicht en motoriek drukken de worsteling uit van het langdurig fietsen over zand.

• Het oude echtpaar met zonnehoedjes komt wat onzeker de bocht om, hun magere lichamen in lichte kledij krijgen een camouflagepatroon van licht en schaduw terwijl ze zich gaan concentreren op strak rechtuit fietsen.

• Mountainbikers in het bos, ze bellen niet en zeggen ook nooit wat, alleen door dat hijgen hoor je ze aan komen en kun je nog net opzij springen.

• Wielrennersgroepen schreeuwpraten tegen elkaar, het klinkt als bevelen die door een colonne gaan. Het zijn overwegend mannen en ze brullen het hardst in het bos, niet ongelijk aan apen.

• Bij toeval zie ik de mij bekende sportieve boerin op een racefiets deze 'berg' doen, zonder doping mag ik hopen. Maar dat is misschien de endorfine na de geleverde inspanning.

• Een stoet oude tractoren - gerestaureerd tot nieuwstaat - komt voorbij. Het doet toch wat raar aan, deze machines zonder stront en modder of nuttig werktuig, bestuurd door mensen in hun nette kleren op zaterdagmiddag.

• Ballonnen zweven stil boven het zwijgende landschap, alleen de honden blaffen onophoudelijk tegen hun verschijning.

• Mensen laten in de woonwijk hun hond uit, maar eigenlijk is het zo als in deze documentairetitel: "Hunde, Herrscher an der Leine".

• De Kaapse eend staat al een jaar bij de brug over de rivier te wachten op zijn/haar partner die verdwenen is. Mensen die het ook gezien hebben zijn ontroerd over deze rouw en trouw.

• De oude zwarte Labrador ligt op het erf te dromen van vroeger tijden. Een frisse duik in de rivier, reuen die zij achterna liep of wandelaars die aardig deden tegen haar.

vrijdag 25 juli 2008

Blad 3


• In de strenge winter van 1979 zit een zwaan vastgevroren aan ijsschotsen in het kanaal. Het beest slaat met zijn vleugels en maakt een klaaglijk geluid. De bevrijding door de ijsbreker kan nog uren duren.


• Op het industrieterrein loopt een scholekster driftig heen en weer te baltsen voor zijn spiegelbeeld op een donkere ruit. De bewakingscamera ziet het onverschillig aan.

• Laat op een herfstige zaterdagochtend zie ik op de verharde weg door het bos een wat slungelige hond lopen. Het is de eerste vos die ik hier zie, na bijna vijfentwintig jaar.

• Het schaap ligt hulpeloos op zijn rug. De boer schuift zijn klomp eronder en schopt het overeind met een 'lobje', hij houdt er zijn handen nonchalant bij in de zakken.

• De erfhond blaft mij aan met opgetrokken lippen. Ik breng zijn grimas over naar iemand die dat ziet en op zijn beurt grijnst, drie paar tanden ontbloten bijna simultaan.

• Bij de boerderij staat een groene ronde ton aan de weg. Onder het deksel steekt een bleke kippenpoot naar buiten, het lijkt of het kadaver nog een lift wil.

• Het ree springt plotseling uit de bosrand, we raken elkaar nog net. Elegant roodwild dat blauwe plekken zal krijgen van een elegante blauwe auto.

• Ergens op het platteland dat ter plaatse erg plat is grazen lama's. Nergens bergen te zien, zij moeten wel aan 'laagtevrees' lijden.

• Op weg naar Odessa staat bij een bushalte een behuild jongetje met een jute zak die beweegt. Voorbijrijdend zie ik nog de kop van het varkentje dat naar de markt moet eruit steken.

• In de vroege ochtend klinkt het geschreeuw van een lading varkens voor de slachterij, het snijdt door de ziel. Ik moet denken aan de tekst: "Eet geen vlees, het is zo wreed" onder een kindertekening van een varkentje in een kinderbox.

• Het druilerige, puberachtige mokken van pony's vergeleken met het dartelen van geitjes in hun veelkleurige hansoppen bij de speeltoestellen.

• In het halfduister van de zomeravond trap ik per ongeluk op een pad. Het klinkt alsof er hard in een ouderwetse koperen autotoeter wordt geknepen, een luide vochtige zucht in mineur.

donderdag 24 juli 2008

Blad 2


• Koninginnedag moet nog op gang komen, maar de twee niet meer zo jonge mannen zijn al stomdronken. De ene valt van zijn fiets en begint die te molesteren, waardoor zijn maat een onbedwingbare slappe lach krijgt en ook bij zijn fiets neerzijgt.

• De man van het echtpaar houdt mij staande. Vriendelijk vraagt hij of zijn blinde vrouw mijn ligfiets mag aanraken, ze heeft nog nooit zo'n ding 'gezien'. Haar vingers betasten het aluminium en haar gezicht krijgt een dromerige, goedkeurende uitdrukking.

• Commentaar onderweg op deze fiets, een Kann Linear: " Ben je niet bang voor doorliggen?!"

• Een ander echtpaar zag ik vaak op een glanzend zwarte tandem. De vrouw achterop en blind, de man voorop en aan een ouderwetse koetsier herinnerend.

• In de voormalige rijwielhandel zit nu een Italiaans restaurant. Nog steeds zie ik er de glanzende fietsen opgesteld in plaats van het lichtgetinte houten meubilair en witte servetpunten.

• De folder op de website toont een flitsende mountainbike, genoemd naar de komeet Hale-Bopp waar ik lang naar kon kijken in de winterse westelijke hemel van 1997.

• De nieuwe fiets kocht ik vooral om het merk: Louison Bobet. Zijn mager gezicht met donker plakhaar stond op het balhoofd, de eerste Fransman die de Tour drie keer won. Op een dag vroeg iemand uit welk Frans kippenhok ik de fiets had meegenomen en begreep ik dat het einde voor Bobet nabij was.

• Een niet meer zo nieuwe mode is het laten begroeien van een afgedankte fiets bij het meestal piekfijn verzorgde woonhuis. Een bitter einde voor het rijwiel dat zich zo graag verplaatste.

• Opeens bereed de verstokte vrijgezel zijn dienstfiets op een keihard dameszadel met een gleuf in het midden. Hij pochte op het comfort van deze verandering, maar ik vermoed dat het een 'practical joke' van zijn fietsenmaker was.

• Een uitvinding van kunstenaar Man Ray: een tekening van een fiets met een zadel waarin via de trappers een rubberen zadelpen op en neer beweegt en een daarvan genietende vrouw met opwaaiende zomerjurk.

woensdag 23 juli 2008

Blad 1


• De bejaarde dame doet verwoede pogingen in te parkeren. Bij elke manoeuvre klinken luide schurende en krakende geluiden. De bewust nonchalant gelegde grote zwerfkeien laten een verpletterende indruk achter op het oude DAFje.


• In de agrarische winkel wacht ik achter een boer van klein postuur in een blauwe overall. De eigenaar vraagt wat hij nodig heeft. "Kom moar met noar buut'n" zegt de boer, het is kennelijk moeilijk uit te leggen. De eigenaar - altijd in voor een scherts - grijnst naar mij en roept: "Oah, tegen zo'n klein kealtjen dörv ik wel!"

• Op het heuvelachtige circuit Donington Park (GB) volgt de tv-camera de achterkant van het kopgroepje van drie coureurs dat close naar beneden racet. De commentator is lyrisch: "Look at that! Poetry going down the Hill!"

• De kleine kickbokser is bezig het van de grote te winnen, David versus Goliath. Het Eurosport-commentaar: "It's not the dog in the fight, it's the fight in the dog!"

• Aan de spoorlijn Zutphen-Winterswijk ligt station Lievelde-Groenlo. Op het perron is de weëe lucht van de naastgelegen slachterij te ruiken. Daar achter ligt het kerkhof. Volgens een werknemer worden de slachtingen stilgelegd bij een begrafenis. De gesmoorde kreten zouden de plechtigheid bederven.

• In de supermarkt praat de ene vrouw tegen de andere, die haar als verlamd aanhoort. De scène doet denken aan Hyacinth Bucket en haar buurvrouw Elisabeth uit Keeping up Appearances, maar dan live. Ik beweeg mij er heel langzaam vandaan en kan de minutenlange geseling in mijn ooghoeken bijna niet aanzien.

• In de de puinhoop tussen twee huizen in Caïro zie ik een zwartbonte koe grazen. Even waan ik mij thuis, maar zie dan dat ze een krant eet, ik meen de Al-Ahram te herkennen.

• Op het kerkhof van Z. liggen veel naamgenoten, geen familie want hun naam eindigt op een e. Ik raak in gesprek met een gemeentewerker. Hij vertelt dat hij bij het ruimen van een graf altijd verbaasd is over de kwaliteit van de pyama's van vroeger. Jansen en Tilanus zijn nog intact, maar van de dode rest meestal maar weinig.