Blad 7

• Bij de niet al te florissante boerderij is een poel gegraven, vermoedelijk om de subsidie. De eigenaar zit in zijn zondagse trui op een plastic tuinstoel te kijken naar zijn aanwinst, die aangekleed is als een tuinvijver, compleet met fontein. Achter hem schijnt de avondzon boven het strak verkavelde landschap.

• Het waren weelderige bloeiende hortensia's, maar de vrouw kon niet blijven staan kijken op haar naaldhakken die wegzakten in de zachte tuingrond en haar het evenwicht deden verliezen.

• De kinderen op het partijtje zorgden voor het muzikaal behang met quatre-mains of spelen met de ellebogen. De toch al niet zo vlottende conversatie werd nog moeilijker.

• Als ranches opgeknapte voormalige boerderijen met hekken voor paarden en Porsches, wat in Bayern ongeveer hetzelfde is. Het platteland wordt een villawijk, noaberschap zal 'neighbourhood control' gaan heten.

• Verwarring van geluiden: straaljagers, onweer en zwaar agrarisch gedender. Soms ook met artillerieoefeningen, inmiddels afgeschaft door het leger. Nu de straaljagers nog.

• Ergens in deze buurt stond een lanceerinstallatie voor V1's. De hele omgeving was eens afgezet voor het opgraven van een afzwaaier, een voor Churchill bedoelde dodelijke sigaar.

• Alweer een toertocht, nu voor truckers. Chantal honkt naar Anita en die weer naar Debbie, met zware luchthoorns, een moderne fanfare.

• Op het terras zitten jonge mensen nog dikker te worden van hun snackbarmaaltijd. Achter het manshoge polyster ijsje zwelt in beeldrijm een witte wolk aan tot een onweersbui.

• Bij de oprit staat een bord met een kleurige reproductie van een abstract schilderij. Erboven de tekst 'Beeldende Keramiek' en de namen van een tweetal dames.

• De geit zit mekkerend vast met zijn horens in de afrastering. De eigenares heeft het niet gehoord, maar verzucht dat het altijd dezelfde is, die zwart-witte.

• Als we in het voorbij gaan "Goeiendag" zeggen tegen de familie aan tafel is het antwoord: "Kiek, een lugballon!" , die achter ons hing.

• De koeien in deze weide zijn ook te zien als acrylschilderij, door de boerin zelf. Ik bezie ze nu met andere ogen: hun huid is het canvas, hun poten het ezelstatief, de staart de kwast.