"Ga eens andersom zitten" zei iemand, terwijl ik op een grote stoel zat
bij het perron. Nu keek ik de weilanden in en zag niet hoe de lange
trein naderde. Hij stopte nauwelijks bij het onooglijke station en toen
hij weer optrok merkte ik dat ik mee rende. De conductrice stond nog in
de deuropening en keek meewarig naar mij. De trein ging sneller en ik
raakte buiten adem. Toen naderde ik een brug over het spoor en sukkelde
er met mijn laatste krachten over heen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten