Ik liep door de coupé naar voren, naar de treinbestuurder. Maar die was
er niet, zijn plek was leeg, er stond zelfs geen stoel, ik zat in een
gerobotiseerde trein, die voortjoeg over een pad naast de rails. Links
waren wel rails en in de verte zag ik een trein aankomen. Plotseling zag
ik de verte op het pad een blauwgrijze bestelauto, iets van voorheen
PTT. De de achterklep stond open, zij waren iets aan het repareren. De
robot zag het ook en plotseling maakt hij een bocht naar links, over
het spoor en stopte met de noodrem. Daar stonden wij, in het Veluwse
bos, doodstil.
Ik stapte uit en liep naar wat een station leek, in de verte deed het denken aan Station Garderen.
Er kwam een trein aan, een oud model, maar nieuw in de blauwe en gele
verf. Ik rende om die trein te halen, kon nog net in het staartvormige
deel stappen. Dat deel zal wel erg slingeren, dacht ik en ging zitten,
terwijl hij optrok.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten